Uncategorized

Gündemde başka bir konu yok bu günlerde; küresel finans krizi, krizin reel sektöre etkileri, dip noktası, süresi v.b….

İyimser yaklaşımlar krizin gelecek 6 ayın sonunda etkisini azaltmaya başlayacağı yönünde. Kötümser olanı ise, krizin 5 yıldan kısa sürmeyeceği, dahası krizden bir savaşla ancak çıkılabileceğine kadar varıyor. Finans piyasalarında başlayan sarsıntı, beklenenden daha kısa sürede ve daha şiddetle sallıyor reel sektörü ve üretimi.

Gerek parada oluşan sıkışmanın şirketlerin kredibilitesini düşürmesi, gerek talebin azalmasına dayalı olarak azalan üretim gereksinimi, ard arda üretime ara verme, kapanma, personel azaltma kararlarını patlatıyor.

Yakın zamanda çocukluğunuzun geçtiği mahallede kısa bir yürüyüş yaptınız mı? Köşedeki bakkal hala duruyor mu? Yoksa yıkmışlar mı? Yerinde 15 katlı bir apartman mı yükselmiş? Ya mahallenin berber dükkanı? O duruyor mu?

Yoksa adı mı değişmiş ‘Erkek Kuaförü’ olarak? Peki ya komşular? Çocukluk arkadaşlarınız? Yerlerini yeni taşınanlar mı almış? Unutmayın ki siz de taşındınız, geçmez oldunuz en güzel yıllarınızın geçtiği yerlerden. Peki ne oldu ilk anılarınızın oluştuğu yerlere? Sizin değiştiğiniz gibi onlar da değiştiler. Dükkanlar, binalar, insanlar… zamana ayak uydurdular. İşte bugün ihtiyaç duyduğumuz ürünler, elimizin altında olan servisler ve ofiste hergün binlerce defa tekrarladığımız işlemler de mahalleniz gibi değişti ve hergün değişmeye devam ediyor. Benjamin Disraeli’nin dediği gibi, değişmeyen tek şey değişim.

Hayatın gerçekleri ve yaşam mücadelesi, yetişkin yaşa gelmiş bizleri hayal kurmaktan uzaklaştırıyor. Günlük yaşamımız o kadar yoğun ki, hayal kurmak bir tarafa, işleri yetiştirmek için durmadan koşturuyor, zamanla yarışıyoruz. Oysa, hemen hepimizin okuldayken hayalleri vardı.

Bazılarımız son model bir spor arabanın içinde kendini hayal ederdi; iş hayatında çok başarılı olmuş, her istediğine sahip olmuş biri olarak… Bazılarımız dünyayı gezmeyi düşlerdi. Tam olarak bir resim gözünün önüne getiremeyen, ancak nelerin onun için değerli olduğunu bilenler de vardı.

Çin ve Hindistan, dünyanın en hızlı büyüyen iki dev ekonomisi. 2008 yılı verilerine göre, Çin; son 25 yılda her yıl yüzde 10’un üzerinde GSYIH büyümesi yakalayan, toplam satın alma gücü paritesine göre de Amerika’dan sonra dünyanın en büyük 2. ekonomisi.  Hindistan ise; aynı kritere göre 4. sırada yer alıyor.

1980’lere kadar iki ekonomi de kapalı, devlet şirketlerinin üretim yaptığı, korumacı politikaların hakim olduğu yapıdalar.  1980’lerde başlayıp, 1990 ve 2000’lerde hız kazanan reformlarla iki ülke ekonomisi de yabancı yatırıma açılıyor ve hızla büyümeye başlıyorlar. Büyüme hızları, milyar mertebesinde nüfusları, ucuz işgücü ve spesifik alanlardaki uzmanlıkları (Üretimde Çin, Hizmette Hindistan) ile, dünyanın yatırım mıknatısları haline geldiler. Bu mıknatısların çekim alanına ilk Batı dünyası girdi. Hükümetlerin yabancı yatırımlara uyguladığı kısıtlamalara karşın yerli ortaklar aracılığıyla üretime başladılar. Zamanla ucuz işgücü, gelişmiş uzmanlık alanları ve Asya pazarına yakınlık ile kazandıkları lojistik avantajını hızla karlılığa dönüştürdüler.

Hayallerinin peşinden koşanlar değiştirmiştir insanlığın yönünü öteden beri. Tarihi yazanlar da, akışı değiştirenler de; inandığı şeylerin gerçeğe dönüşmesi için çabalayan, “bir hayali” olanlardır. Yaşam standartlarının gelişiminden, teknolojik atılımlara, yaratıcılıktan, modern dünyaya, insanlığın bugün geldiği noktanın sırrı gizlidir bu hayallerin içinde.

Ekonomik büyüme, üretimde verimlilik, rekabet edebilirlik; bunların tümü istihdam ve refah seviyesine doğrudan etki eden kavramlar olarak karşımızda durmakta. Ülkelerin pek çok probleminde çözümün bir ucu, dönüp dolaşıp, bir biçimde işsizliğin azaltılmasına, üretimin ve istihdamın artırılmasına dayanmakta.